منهاج البدعه الامویه

1152 - حَدَّثَنَا قُتَیْبَةُ قَالَ: حَدَّثَنَا أَبُو عَوَانَةَ، عَنْ هِشَامِ بْنِ عُرْوَةَ، عَنْ فَاطِمَةَ بِنْتِ المُنْذِرِ، عَنْ أُمِّ سَلَمَةَ قَالَتْ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ): «لَا یُحَرِّمُ مِنَ الرِّضَاعَةِ إِلَّا مَا فَتَقَ الأَمْعَاءَ فِی الثَّدْیِ، وَکَانَ قَبْلَ الفِطَامِ»: «هَذَا حَدِیثٌ حَسَنٌ صَحِیحٌ»
رضاع هنگامى درست است که قبل از دو سالگى بوده و طفل با مکیدن از پستان از شیر زن سیر شود. (یعنى به غذاى دیگرى نیازمند نباشد).
سنن الترمذی ج3 ،ص450؛ المؤلف: محمد بن عیسى بن سَوْرة بن موسى بن الضحاک، الترمذی، أبو عیسى (المتوفى: 279هـ)، وإبراهیم عطوة عوض المدرس فی الأزهر الشریف (جـ 4، 5)، الناشر: شرکة مکتبة ومطبعة مصطفى البابی الحلبی ، مصر،الطبعة: الثانیة، 1395 هـ - 1975 م،عدد الأجزاء: 5 أجزاء.این روایت رو البانی هم تصحیح کرده است.
13591 - لا یحرم من الرضاع إلا ما فتق الأمعاء فی الثدی و کان قبل الفطام .تخریج السیوطی
( ت ) عن أم سلمة .
تحقیق الألبانی( صحیح ) انظر حدیث رقم : 7633 فی صحیح الجامع .
محمد بن احمد شربینی از فقهای نامی اهل سنت ، متوفای 977 هـ است که می‌گوید :
الرضاع لغة اسم لمصی الثدی و الشرب لبنه؛ رضاع از نظر لغوی یعنی خوردن شیر از پستان زن و نوشیدن از سینه است .
الاغناء فی حل الفاظ ابی شجاع ، ج 2 ، ص 136 ، چاپ دار المعرفه بیروت.
جناب بکری دمیاطی ، متوفای 1310 هـ از فقهای بنام اهل سنت می گوید :
ان الرضاع لغة اسم لمصی الثدی والشرب لبنه. رضاع از نظر لغوی خوردن شیر از سینه زن است .
بکری دمیاطی ، اعانه الطالبین ، ج 3 ، ص 329.
ابن حزم اندلسى، یکى از فقهاى بزرگ تاریخ اهل سنت در باره چگونگى رضاع و این که باید از خود سینه باشد و یا به صورت دیگر، مى‌نویسد:
ولا یسمى إرضاعا إلا ما وضعته المرأة المرضعة من ثدیها فی الرضیع یقال أرضعته ترضعه إرضاعا.ولا یسمى رضاعة ولا إرضاعا إلا أخذ المرضع أو الرضیع بفیه الثدی وامتصاصه إیاه تقول رضع یرضع رضاعا ورضاعة.
رضاع، نامیده نمى‌شود؛ مگر این که زن، سینه خود را در دهان شیر خورنده قرار دهد .
رضاع نامیده نمى‌شود؛ مگر این که شیر خورنده با دهانش سینه زن را بگیرد و آن را بمکد.
إبن حزم الأندلسی الظاهری، ابومحمد علی بن أحمد بن سعید (متوفاى456هـ)، المحلى، ج10، ص7، تحقیق: لجنة إحیاء التراث العربی، ناشر: دار الآفاق الجدیدة - بیروت.
لذا علمای عمریه گفته اند اصلا رضاع محسوب نمی‌شود مگر این‌که با دهان گرفتن باشد.همان‌طور که در لغت هم رضاع همین معنا را دارد و پیامبر هم این را فرموده است.
جناب زکریای انصاری ، از علمای بزرگ شافعی متوفای 936 هـ می گوید :
الرضاع هو بفتح الراء وکسرها لغة اسم لمصی الثدی والشرب لبنه؛رضاع هم با فتح و هم با کسر ، از نظر لغویی خوردن شیر از سینه زن است .
زکریای انصاری ، فتح الوهاب ، ج 2 ، ص 194.
چه پاسخی برای این رسوایی عایشه طبق کتب خودشان دارند؟
وهذه الأخبار وإن کان أغلبها ضعیفة إلا أن استفاضتها بل الاطمئنان بصدور بعضها . 
سید خوئی می‌فرماید این اخبار گرچه ضعیف هستند ولی به علت مستفیض بودن آن ما یقین در صدور آن حاصل می‌کنیم.
کتاب الطهارة ،السید الخوئی ، ج5 ، شرح ص 14.
و آقا رضا همدانى نیز این گونه استدلال مى کند : 
واستفاضة هذه الأخبار مغنیة عن البحث عن سندها ... . 
مستفیض بودن این روایات، ما را از تفحص در سند آن بى‌نیاز مى‌کند. 
الهمدانی ، الحاج آقا رضا (متوفای1322هـ)، مصباح الفقیه (ط.ق)، ج2، ص375، ناشر : منشورات مکتبة الصدر ، طهران.