منهاج البدعه الامویه

جمله زیبا و ماندگار امام حسن علیه السلام،خطاب به معاویه 
وهابیون در این شبکه ها می گویند:بعد از آنکه امام حسن علیه السلام،صلح بر او تحمیل شد و خلافت به معاویه رسید،(امام هم)یکی از مسلمانان مطیع گوش به فرمان معاویه گشت! 
پاسخ این مطلب،را از آقای ابن اثیر،عالم بزرگ این جماعت نقل می کنیم تا مشت محکمی باشد بر دهان این یاوه گویان.ابن اثیر در الکامل فی التاریخ می نویسد: 
ذکر خروج الخوارج علی معاویة 
قد ذکرنا فیما تقدم اعتزال فروة بن نوفل الأشجعی فی خمسمائة من الخوارج ومسیرهم إلی شهرزور وترکوا قتال علی والحسن فلما سلم الأمر الحسن الأمر إلی معاویة قالوا قد جاء الآن ما لا شک فیه فسیروا إلی معاویة فجاهدوه فأقبلوا وعلیهم فروة بن نوفل حتى حلوا بالنخیلة عند الکوفة وکان الحسن بن علی قد سار یرید المدینة فکتب إلیه معاویة یدعوه إلی قتال فروة فلحقه رسوله بالقادسیة أو قریبا منها فلم یرجع وکتب إلی معاویة لو آثرت أقاتل أحدا من أهل القبلة لبدأت بقتالک فإنی ترکتک لصلاح الأمة 
بیان خروج و قیام خوارج ضد معاویه‏ 
پیش از این بیان کرده بودیم که فروة بن نوفل اشجعى با عده پانصد تن از خوارج منشعب و بشهر زور روانه شده و از جنگ با على پرهیز کرده بودند. 
همچنین از نبرد با حسن احتراز مى‏ نمودند. چون حسن کار (خلافت) را بمعاویه واگذار کرد. گفتند: اکنون کسى آمده که هیچ شکى در روا بودن جنگ او نمانده است. آن عده تصمیم بر جنگ گرفتند و بقصد معاویه رفتند تا بمحل نخیله رسیدند که نزدیک کوفه بود. فرمانده آنها هم همان فروة بن نوفل بود حسن بن على هم راه مدینه را گرفته بود. معاویه به او نوشت که آماده جنگ با فروه باشد.فرستاده معاویه در قادسیه یا نزدیک آن به حسن رسید .حسن برنگشت (قبول نکرد) به معاویه هم نوشت که اگر قرار بود که با یکى از اهل قبله (مسلمین) جنگ کنم اول با تو نبرد مى‏ کردم. من به خاطر صلاح امت(حفظ خون آنان) دست از سر تو برداشتم( و از جنگ با تو،خودداری کردم) 
الکامل فی التاریخ ج3ص275 ،اسم المؤلف: أبو الحسن علی بن أبی الکرم محمد بن محمد بن عبد الکریم الشیبانی ، دار النشر : دار الکتب العلمیة - بیروت - 1415هـ ، الطبعة : ط2 ، تحقیق : عبد الله القاضی 
فقال الحسن: ترکت قتالک وهو لی حلال لصلاح الأمة وألفتهم، افترانی أقاتل معک ؟ 
من جنگ با تو را که برای من جایز بود بخاطر صلاح اُمّت و حفظ الفت در میان آنها، ترک کردم آیا اکنون می‌خواهی که همراه تو (با خوارج)بجنگم؟ 
أنساب الأشراف ج1ص387، اسم المؤلف: أحمد بن یحیى بن جابر البلاذری (المتوفى : 279هـ) ، دار النشر 
هر فردی که دارای عقلی سالم باشد،با خواندن این مطلب(یعنی پاسخ امام به معاویه)متوجه می شود که امام حسن(ع)،جنگیدن با معاویه را از خوارج هم لازم تر می داند،زیرا فرمودند:ای معاویه،اگر قرار باشد با کسی نبرد بشود،نفر اول خود تو هستی! 
نکته بعد:اگر به صحبت های وهابی،گوش کنی،متوجه می شوید که او یک هدف را دنبال می کند؛معرفی امام حسن به عنوان یک شخص صلح طلب و به دور از جنگ! و معرفی امام حسین(ع)به عنوان یک شخصی که حاضر به صلح نیست و فقط جنگ می طلبد!(حتی یکی از این ها،می گفت:{امام}حسن به جدش رفته بود و {امام}حسین به پدرش! 
به وهابی می گوییم:اولا:پیامبرص به ما مسلمانان فرموده اند:حسن و حسین،امام هستند؛چه قیام بکنند یا قیام نکنند.شما با این حدیث،کاری نداشته باشید(شما را چه به پیامبر؟) 
دوما:اگر امام حسن(ع) اهل جنگ نبود،پس آن چه کسی بود که در رکاب پدر خود امیرمومنان(ع)،در خط مقدم جنگ جمل{با سپاه عایشه و طلحه و زبیر} می جنگید؟چه کسی بود به همراه عمار،وارد کوفه شد و مردم را برای شرکت در این جهاد،دعوت کرد؟چه کسی بود که در جنگ صفین،با سخنان پر شور خود،مردم را به جهاد دعوت نمود؟چه کسی بود که در صفین،چنان جانبازی می کرد که امیرمومنان از یاران خودش خواست تا او برادرش حسین(ع) را از ادامه جنگ با دشمن بازدارند تا نسل پیامبرص از بین نرود؟امام حسن(ع) اهل جهاد و جنگ بود،ولی مسائل دیگری باعث شد تا صلح بر او تحمیل شود.مثل خستگی مردم از جنگ،فقدان اتحاد در جامعه،سپاه ناهماهنگ و پراکنده،مردم پیمان شکن و سست،فرماندهان خائن و دلائل دیگر. 
نکته آخر: اسلام،قانون واحدی به نام جنگ و جهاد ندارد.یعنی اگر در شرایط خاصی،دستور داده تا مسلمین با دشمن،بجنگند،از آن طرف هم دستور داده که اگر نبرد،موثر نبود،صلح کنند.مانند:پیامبرخاتم(ص)که در بدر و احد،جنگید،اما در شرایط دیگری که پیروزی را غیرممکن دید،مجبور شدند تا با دشمنان اسلام،صلح کنند.حال آیا این صلح پیامبرص با کفار،نشانه محبت و صمیمیت بین این ها بوده؟قطعا خیر.صلح تحمیلی امام حسن(ع)با معاویه هم همین طور بوده است.