منهاج البدعه الامویه

قال الحافظ ابن دحیة : والإجماع منعقد على أن طائفة الإمام طائفة عدل ، والأخرى طائفة بغی ، ومعلوم أن علیا کان الإمام ، انتهى .... وأجمع فقهاء الحجاز والعراق من فریق الحدیث والرأی ، منهم مالک والشافعی وأبو حنیفة والأوزاعی والجمهور الأعظم من المتکلمین على أن علیا مصیب فی قتاله لأهل صفین ، کما قالوا بإصابته فی قتل أصحاب الجمل . وقالوا أیضا بأن الذین قاتلوه بغاة ظالمون له .

حافظ ابن دحیه گفت : اجماع بر این است که پیروان و گروه امام بر عدل هستند و گروه دیگر اهل بغی می‌باشند و معلوم است که علی (علیه السلام) امام بوده است . انتهی ... فقهای حجاز و عراق از دو گروه اهل حدیث و اهل رای از جمله مالک و شافعی و ابوحنیفه و اوزاعی و جمهور بزرگان متکلمین اجماع دارند بر اینکه علی (علیه السلام) در قتالش با اهل صفین مصیب و بر حق بوده آن‌چنان که مصیب بودن علی (علیه السلام) را در قتال با اصحاب جمل نیز بیان کرده اند . و هم‌چنین گفته اند که کسانی که با علی(علیه السلام) جنگیدند ، ستمکار و ظالم در حق او بوده اند.

الاذاعة لما کان و ما یکون بین یدی الساعة ، ص 35 ، المؤلف: أبو الطیب محمد صدیق خان بن حسن بن علی ابن لطف الله الحسینی البخاری القِنَّوجی (المتوفى: 1307هـ) ، الناشر: طبعه المطبع الصدیقی، بهوبال سنه 1294هـ .