منهاج البدعه الامویه

مما رواه الشیخ فی الصحیح، عن جمیل بن دراج، عن أبی عبد الله (علیه السلام) قال: رآنی علی بن الحسین (علیهما السلام) و أنا أقلع الحشیش منحول الفساطیط بمنى فقال: یا بنی إن هذا لا یقلع و إن أمکن حمله على إرادة القطع أویکون صغیرا غیر مکلف و جوزنا الجهل علیهم فی الصغر. و الحمل على الکراهة لبیانالجواز أولى، لما رواه فی الحسن کالصحیح‌.
روضه المتقین، محمد تقی مجلسی، ج 4 ،ص 166.
این در حالی است که حضرت باقر در کتب شیعه اعلام شده در سن ده سالگی سی هزار مساله را در یک روز جواب داده است!!!
سوال:
علمای شما مدعی به جهل ائمه در کودکی هستند، آیا با این حساب آن تعداد از ائمه ای که شما مدعی هستید در کودکی امام شده اند جاهل بوده اند و شما پیروی از جاهل می کرده اید؟
 جواب:
اولا- این روایت از نظر سند انقطاع دارد و مرسل است. 
وهذا الحدیث منقطع الاسناد لانّ موسى بن القاسم یروى فی الأسانید المتکرّرة عن جمیل بن درّاج.
 مناهج الاخیار- ج 3  - ص 718 .
پس اولا روایت از نظر سندی مرسل است و اینکه علامه تصریح به صحت کرده می تواند موید بر وثاقت روات باشد و نه اتصال سند و خبر.
اما ادعا کردند که شیخ صدوق تهمت جهل زده است، اول شیخ صدوق نقل روایت کرده و سخن از جهل کلام علامه است. 
اما در مورد سخن علامه در پاسخ می گوییم ایشان در کلام خود شرط نهاده إن أمکن حمله على إرادة اگر قرار باشد حمل بر قطع اراده شود باید قائل بر جهل باشیم پس کلام ایشان شرطی است و  خبری نیست.
هنوز اشخاص وهابی فرق بین جمله خبری و شرطی را نمی دانند.