منهاج البدعه الامویه

وکان عمر (رضی الله تعالى) عنه کتب إلى أهل الکوفة لا تسموا أحدا باسم نبی وأمر جماعة بالمدینة بتغییر أسماء أبنائهم المسمین بمحمد حتى ذکر له جماعة من الصحابة أنه أذن لهم فی ذلک فترکهم. 
عمر به اهل کوفه نامه نوشت که هیچ کس نامش را هم‌نام پیامبر نگذارد و به مردم مدینه امر می کرد که هر کس نامش به نام محمد است باید نامش را تغییر بدهد. 
عمده القاری شرح صحیح بخاری ،ج15 ،ص54 ،دارالکتب العلیمه ،کتاب خمس. 
جواهر العقود – المنهاجی الأسیوطی – ج ۲ – ص ۴۶۶ .
وکتب عمر إلى الکوفة لا تسموا أحدا باسم نبی. 
شرح مسلم – النووی – ج ۱۴ – ص ۱۱۳ .
فتح الباری – ابن حجر – ج ۱۰ – ص ۴۷۲ .
عمدة القاری – العینی – ج ۱۵ – ص ۳۹ .
عمدة القاری – العینی – ج ۲۲ – ص ۲۰۶ .
تحفة الأحوذی – المبارکفوری – ج ۸ – ص ۱۰۷ 
فیض القدیر شرح الجامع الصغیر – المناوی – ج ۳ – ص ۳۲۴ .
تحفة الأحوذی شرح سنن الترمذی - کِتَاب الْأَدَبِ - ما جاء فی کراهیة الجمع بین اسم النبی (صلى الله علیه وسلم) وکنیته- ج السادس - ص 107 .
وقتی که مردم را از نام گذاری به نام محمد منع می کنند چه انتظاریست که آقایان مردم را مانع نشوند تا به نام علی و فاطمه و حسن و حسین جعل کنند؟
سوال از وهابیون: 
آیا عمر نیز از منع کردن و دستور دادن به مردم از اینکه نام محمد را برای فرزندانشان جعل نکنند، به علت این بوده که گرایشات و احزاب و فرقه ها زیاد نشود؟ 
اگر جعل اسم به معنای فرقه گرایی است ،پس چرا خلیفه دوم نام فرزندان مردم را از نام خودش اقتباس می کرد؟ 
بلاذرى در انساب الأشراف مى‌نویسد: 
وکان عمر بن الخطاب سمّى عمر بن علیّ بإسمه. 
 
عمر بن خطاب، فرزند علی را از نام خویش، «عمر» نام‌گذارى کرد. 
البلاذری، أحمد بن یحیى بن جابر (متوفای279هـ)، أنساب الأشراف، ج 1، ص 297. 
ذهبى در سیر اعلام النبلاء مى‌نویسد: 
ومولده فی أیام عمر. فعمر سماه باسمه. 
در زمان عمر متولد شد و عمر، نام خودش را براى وى انتخاب کرد. 
الذهبی، شمس الدین محمد بن أحمد بن عثمان، (متوفای748هـ)، سیر أعلام النبلاء، ج 4، ص 134، تحقیق: شعیب الأرناؤوط، محمد نعیم العرقسوسی، ناشر: مؤسسة الرسالة - بیروت، الطبعة: التاسعة، 1413هـ. 
اینان همان کسانی هستند که مسیر اجداد خود را می روند و خداوند در توصیف آنها می فرماید: 
وَ قَالوُا رَبَّنَا إنَّا أَطَعنَا سَادَتَنَا وَ کُبَرَاءَنَا فَأَضَلُّونَا السَّبِیلاَ ، رَبَّنَا ءَاتِهِم ضِعفَینِ مِنَ العَذَابِ وَ العَنهُم لَعناً کَبِیراً . 
مردمی که به جهنم می‌روند (همه که کافر نیستند بلکه برخی مسلمانند) می‌گویند خدایا ما بزرگانمان را اطاعت کردیم،آنها ما را گمراه کردند خدایا دو برابر آنها را عذاب کن و لعنتی بزرگ بر آنها فرو بفرست.