منهاج البدعه الامویه

اعتراف عایشه مبنی بر نبودن آیه ای در خاندانش:
حدثنا مُوسَى بن إِسْمَاعِیلَ حدثنا أبو عَوَانَةَ عن أبی بِشْرٍ عن یُوسُفَ بن مَاهَکَ قال کان مَرْوَانُ على الْحِجَازِ اسْتَعْمَلَهُ مُعَاوِیَةُ فَخَطَبَ فَجَعَلَ یَذْکُرُ یَزِیدَ بن مُعَاوِیَةَ لِکَیْ یُبَایَعَ له بَعْدَ أبیه فقال له عبد الرحمن بن أبی بَکْرٍ شیئا فقال خُذُوهُ فَدَخَلَ بَیْتَ عَائِشَةَ فلم یَقْدِرُوا فقال مَرْوَانُ إِنَّ هذا الذی أَنْزَلَ الله فیه «وَالَّذِی قال لِوَالِدَیْهِ أُفٍّ لَکُمَا أَتَعِدَانِنِی» فقالت عَائِشَةُ من وَرَاءِ الْحِجَابِ ما أَنْزَلَ الله فِینَا شیئا من الْقُرْآنِ إلا أَنَّ اللَّهَ أَنْزَلَ عُذْرِی. 
از یوسف بن ماهک نقل شده است که معاویه بن أبى سفیان، مروان را به حکومت حجاز منصوب کرده بود، مروان خطبه خواند و در آن از یزید بن معاویه نام برد تا براى حکومت بعد از پدرش از مردم بیعت بگیرد. عبد الرحمن بن أبى بکر چیزى گفت، مروان گفت: او را بگیرید. عبد الرحمن وارد خانه عائشه شد و آن‌ها نتوانستند او را دستگیر کنند. مروان گفت: او کسى است که خداوند این آیه را در باره او نازل کرده است: « و آن کس که به پدر و مادر خود گوید: «اف بر شما، آیا به من وعده مى‏دهید که زنده خواهم شد...». 
عائشه از پشت پرده گفت: هیچ چیزى از قرآن در باره ما خاندان نازل نشده است؛ مگر این که خداوند [آیه] عذر مرا نازل کرده است (اشاره به آیه افک.) 
صحیح البخاری، ج 4، ص 1827، ح4550، کتاب التفسیر، بَاب «وَالَّذِی قال لِوَالِدَیْهِ أُفٍّ لَکُمَا...»، تحقیق د. مصطفی دیب البغا، ناشر: دار ابن کثیر، الیمامة - بیروت، الطبعة: الثالثة، 1407 - 1987. 
پس هم ایه غار و حضور ابوبکر در کنار رسول الله از منظر عایشه هم باطل است. 
اما جالب اینجاست که علمای اهل سنت می گویند ابوبکر همراه رسول خدا بوده، اما این همراهی علت عجیبی دارد که به شر ذیل می باشد: 
شیخ ابوهاشم بن صباغ مالکی نیز می گوید:
« .... فأمر رسول الله علیاً فنام علی فراشه و خشی إبن أبی قحافة أن یدل القوم علیه فأخذه معه و مضی إلی الغار» 
النور و البرهان باب «قم فأنذر» و « فاصدع بما تؤمر» 
پیامبراکرم (صلی الله علیه و آله وسلم) به علی (علیه السلام) امر کردند که در آن شب در جای ایشان بخوابد و ایشان هم اطاعت نمود. اما ترسیدند که ابی بکر جای ایشان را به مشرکین نشان دهد به خاطر همین او را با خود به غار بردند . 
نه تنها ما عدم حضور ابوبکر را ثابت کردیم بلکه اگر هم شما بخواهید حضورش را ثابت کنید باز هم فضیلت نیست. زیرا پیغمبر به خاطر ترس از لودادنش به واسطه ابوبکر او را با خود برده است. 
این رذیلت ابوبکر هم بر باد است.