منهاج البدعه الامویه

نمونه ایی از زهد جناب ابوبکر: 
طبقات ابن سعد، ج3،ص169 و ص170 .
فترک التجارة واستنفق من مال المسلمین ما یصلحه ویصلح عیاله یوما بیوم ویحج ویعتمر وکان الذی فرضوا له کل سنة ستة آلاف درهم.
ابوبکر شغلش را رها کرد و روزانه خرجی خودش و خرجی خانواده اش را از بیت المال مسلمین برداشت مى‏ کرد،و حج و عمره مى‏ گزارد.هم‌چنین سالیانه براى او شش هزار درهم حقوق تعیین کرده بودند. 
قال أخبرنا أحمد بن عبد الله بن یونس قال أخبرنا أبو بکر بن عیاش عن عمرو بن میمون عن أبیه قال لما استخلف أبو بکر جعلوا له ألفین فقال زیدونی فإن لی عیالا وقد شغلتمونی عن التجارة قال فزادوه خمسمائة قال إما أن تکون ألفین فزادوه خمسمائة أو کانت ألفین وخمسمائة فزادوه خمسمائة. 
احمد بن عبد الله بن یونس از ابو بکر بن عیاش، از عمرو بن میمون، از پدرش نقل مى‏‌کند، چون ابوبکر خلیفه شد براى او دو هزار درهم حقوق تعیین کردند، ابوبکر گفت: این مبلغ را بیشتر کنید که من عیال وارم و مرا از شغل هم باز داشته ‏اید. پانصد درهم دیگر هم به حقوقش افزودند. راوى این روایت مى‌گوید: یا چنین بود یا دو هزار و پانصد درهم بود و پانصد درهم دیگر افزودند. 
پس لطفا عزیزانی مانند مولوی عبدالحمید نفرمایند:خلفای راشدین،دنبال بیت المال و ثروت نرفتند. 
ادعای زهد برای هیچ کدام از آنان نکنید. 
زاهدتر از امیرمومنان (علیه السلام) در بین آنان وجود نداشت.همان علی بن ابیطالب که دشمنانش تا جایی که توانستند،فضایل او را مخفی و سانسور کردند و دوستان او هم از ترس کشته شدن،جرات نقل فضایل او را نداشتند،اما با این حال،فضایلش چنان عالم گیر شده که هیچ کس نمی تواند حتی کوچکترین خلافی در پرونده او،مشاهده کند.اگر بود،الان مخالفان او،گوش آسمان را کر می کردند.