فحاشی ابوبکر به حضرت صدیقه طاهره فاطمه زهرا (س)
ابن أبی الحدید معتزلی همین مطلبی را به روشنی نقل می کند و می‌گوید:
فلما سمع أبو بکر خطبتها شق علیه مقالتها فصعد المنبر وقال: أیها الناس، ما هذه الرعة إلى کل قالة أین کانت هذه الأمانی فی عهد رسول الله (صلى الله علیه وسلم) ألا من سمع فلیقل، ومن شهد فلیتکفم، إنما هو ثعالة شهیده ذنبه، مرب لکل فتنة، هو الذی یقول: کروها جذعة بعدما هرمت، یستعینون بالضعفة،ویستنصرون بالنساء، کأم طحال أحب أهلها إلیها البغی... . ثم نزل، فانصرفت فاطمة (علیها السلام) إلى منزلها. قلت: قرأت هذا الکلام على النقیب أبی یحیى جعفر بن یحیى بن أبی زید البصری وقلت له: بمن یعرض، فقال: بل یصرح. قلت: لوصرح لم أسألک. فضحک وقال: بعلی بن أبی طالب علیه السلام، قلت: هذا الکلام کله لعلی یقوله قال: نعم، إنه الملک یا بنی.
وقتى ابوبکر، خطبه فاطمه را شنید، سخنان فاطمه بر او سنگین آمده بر منبر رفت و گفت: اى مردم، این گوش‌دادن به سخن هر زن سخنگو چه معنى دارد؟!
این ادعاها در زمان رسول خدا (صلى الله علیه وآله) کجا بود؟
هرکس که مى‌شنود باید بگوید، و هرکس که حاضر است، باید مطرح کند که «او روباهى است که شاهدش دم او است»!!! پرورش دهنده تمام فتنه‌ها او است؛ او است که مى‌گوید «شتر ما بعد از پیرى دوباره جوان شده است»! از ضعیفان کمک مى‌خواهد و از زنان یارى مى‌طلبد! مانند ام طحال (از ذوات اعلام در جاهلیت )که محبوب‌ترین نزدیکان او، شایسته‌ترین فرد برای زنا بود ... . سپس از منبر پایین آمده و فاطمه زهرا (علیها السلام) به منزلش رفت. این روایت را براى نقیب ابى یحیى جعفر بن یحیى خواندم و پرسیدم، به چه کسى کنایه مى‌زد؟ گفت: کنایه نمى‌زد، صریح صحبت مى‌کرد! گفتم اگر صریح گفته بود، از تو نمى‌پرسیدم!
خندید و گفت: به على بن ابى طالب! به او گفتم: تمام این سخنان به على بود؟ در پاسخ گفت: آرى اى فرزندم، بحث در مورد حکومت است!
إبن أبی‌الحدید المدائنی المعتزلی، ابوحامد عز الدین بن هبة الله بن محمد بن محمد (متوفای655 هـ)، شرح نهج البلاغة، ج 16 ص 126، تحقیق محمد عبد الکریم النمری، ناشر: دار الکتب العلمیة - بیروت / لبنان، الطبعة: الأولى، 1418هـ - 1998م.
حالا شما خودتان قضاوت کنید .من اصلا نه کاری به شیعه دارم نه سنی. اقا اصلا فرض کنیم دختر پیامبر دین دیگری می‌داشت و کسی چنین اهانتی به او می‌کرد:
جزای او چه بود ؟باید با او چه می‌کردیم؟ ایا سزاوار بدترین لعنت‌ها نبود؟ آیا سزاوار بیشترین نفرین‌ها نبود؟ آیا سزاوار بدترین شکنجه ها و عذاب‌ها نبود؟
اگه جوابتان بله است بیایید با من بخوانید:
"اللهم العن اول ظالم ظلم حق محمد و ال محمد و غصب حقهم و هو الزندیق الکبر، الاحمق الابتر، الکافر المردود، ثانی اثنین نمرود، الفاسق الفاجر، المشرک المطرود، عدو الله و عدو الرسول الذی انکر حق البتول،غاصب ارض فدک المدفون بقعر الدرک، راس اهل الضلالة و الشقاوة خسرالدنیا و الاخرة الملقب بکلب وادی التهامة، المؤبد فی عذاب یوم القیامة، قاطع حق الخلافه،ابوبکر بن ابی قحافه ."
