منهاج البدعه الامویه

 
شبهه:
طبق متن، قبل از اینکه با ابوبکر بیعت شود و قبل از اینکه در سقیفه جمع شوند و قبل از اینکه دلایل برتری ابوبکر مطرح شود، انصار تصمیم گرفتند از بین خودشان خلیفه انتخاب کنند، تا اینکه تنزل می کنند که امیری از ما و امیری از شما باشد که در نهایت امر همه اهل سقیفه با ابوبکر بیعت کردند.
مورد دیگر: اینکه زبیر و علی از مهاجرین و قبل از آنها انصار، می خواستند از بین خودشان خلیفه واقع شود، چه جای ایراد و عیب است؟ مگر نه این است که در همین حال حاضر نیز برای انتخاب نماینده یا رئیس جمهور عده ای کاندید می شوند و کاندیدی مخالف و ضد کاندید دیگر است و دوست دارد خود رای بیارد نه رقیبش؟ خب به همین شکل انصار دوست داشتند خود رای بیارند نه مهاجرین و امیر و خلیفه از خودشان باشد. اما مهم این نیست. مهم این است که بعد از مشاوره با همدیگر در سقیفه و تعویض آرا و نظرات بین هم، بر ابوبکر صدیق اجماع کردند و با او بیعت عمومی دادند و به راستی که این مهم است.
و علی نیز اگر مخالفت کرد، در ابتدای امر بود و در نهایت امر با او بیعت کرد چنان‌که در صحیحین آمده. برای مثال در مسلم 
«ثُمَّ قَامَ عَلِیٌّ فَعَظَّمَ مِنْ حَقِّ أَبِی بَکْرٍ وَذَکَرَ فَضِیلَتَهُ وَسَابِقَتَهُ ، ثُمَّ مَضَى إِلَى أَبِی بَکْرٍ فَبَایَعَهُ»
علمای اهل سنت همه شان به جز دو نفر مدلس بودند.
عن شعبة قال: ما رأیت أحدا من أصحاب الحدیث إلا یدلس إلا عمرو بن مرة، وابن عون.
از راویان حدیث کسى را ندیدم که در نقل روایات تدلیس ( مخفى نمودن عیب در سند) نکرده باشد مگر عروه بن مره و ابن عون.
الجوهری البغدادی، علی بن الجعد بن عبید أبو الحسن (متوفای230هـ)، مسند ابن الجعد، ج 1، ص 24، تحقیق: عامر أحمد حیدر، ناشر: مؤسسة نادر - بیروت، الطبعة: الأولى، 1410هـ – 1990م؛
اما گفتند که که انصار قبل از اینکه در سقیفه جمع شوند مخالفت کردند.خوب این هم نشان از بی سوادی شماست و فرار شما از حقیقت زیرا عمر می گوید :
أن الأنصار خالفونا واجتمعوا بأسرهم فی سقیفة بنی ساعدة.
انصار مخالفت کردند با ما و در سقیفه جمع شدند. در روایت امده مخالفت کردن و اجتماع مخالفت در سقیفه است. می گوید در سقیفه مخالفت نکردند. 
بعد گفت انصار بیعت کردند چه کسی گفته انصار بیعت کردند؟ خود انصار گفتند؟
در حالی که در کتب شما امده و ما هم اوردیم. انصار میل به خلافت مولا علی (ع) داشتند نه ابوبکر.
فقالت الأنصار أو بعض الأنصار: لا نبایع إلاّ علیّاً. 
تاریخ الطبری، ج2، ص443 ـ الکامل فی التاریخ لإبن الأثیر، ج2، ص325.
زبیر بن بکار می گوید : 
 وکان عامّة المهاجرین وجلّ الأنصار لا یشکّون أنّ علیّاً هو صاحب الأمر بعد رسول‏اللّه‏.
عموم  مهاجرین و انصار هیچ گونه شکی نداشتند که بعد از رسول خدا خلیفه و صاحب امر علی (علیه السلام) است .
الأخبار الموفّقیات لابن بکار (ت 272): 580، ومثله فی تاریخ الیعقوبی: 103/2.
پس سناریو قول شما در باب بیعت انصار هم باطل است.
اما یک مرور کنیم.
اولا- روایت عمر و مولا علی (ع) ثابت شد، ضعیف است.
ثانیا- روایات مذکور به معنای امامت در نماز نبوده است.
ثالثا- ابوبکر پیش نماز نبوده، بلکه مکبر بوده است.
رابعا- انصار و مولا علی (ع) با خلفا بیعت نکردند و اهل سنت یک روایت هم از ابوبکر  در این زمینه نیاوردند.
اهل سنت میگوید علی و زبیر می خواستند که خلیفه از بین خودشان انتخاب شود.
دانشمند(!) مولا خود را خلیفه می دانست نه اینکه خواست خلیفه انتخاب کند!
اما اینکه مولا با خلفا بیعت نکرد امری است ثابت .لذا ابوبکر را در صحیح بخاری غاصب و استبداد گر خوانده است .
وَلَکِنَّکَ اسْتَبْدَدْتَ عَلَیْنَا بِالْأَمْرِ وَکُنَّا نَرَى لِقَرَابَتِنَا من رسول اللَّهِ (صلى الله علیه وسلم) نَصِیبًا.
تو به زور بر ما مسلط شدی، و ما به خاطر نزدیک بودن به رسول اکرم (ص) خود را سزاوار تر به خلافت مى‌دیدیم.
البخاری الجعفی، محمد بن إسماعیل أبو عبدالله (متوفای256هـ)، صحیح البخاری ج 4، ص 1549، ح3998، کتاب المغازی، باب غزوة خیبر، تحقیق: د. مصطفى دیب البغا، ناشر: دار ابن کثیر، الیمامة - بیروت، الطبعة: الثالثة، 1407هـ – 1987م.
ولیکن اینکه مولا با خلفا هم بیعت نکرده در صحیح بخاری امده این هم مهر بطلانی دیگر:
حدثنا یحیى بن بُکَیْرٍ حدثنا اللَّیْثُ عن عُقَیْلٍ عن بن شِهَابٍ عن عُرْوَةَ عن عَائِشَةَ  ... وَعَاشَتْ بَعْدَ النبی (صلى الله علیه وسلم) سِتَّةَ أَشْهُرٍ فلما تُوُفِّیَتْ دَفَنَهَا زَوْجُهَا عَلِیٌّ لَیْلًا ولم یُؤْذِنْ بها أَبَابَکْرٍ وَصَلَّى علیها وکان لِعَلِیٍّ من الناس وَجْهٌ حَیَاةَ فَاطِمَةَ فلما تُوُفِّیَتْ اسْتَنْکَرَ عَلِیٌّ وُجُوهَ الناس فَالْتَمَسَ مُصَالَحَةَ أبی بَکْرٍ وَمُبَایَعَتَهُ ولم یَکُنْ یُبَایِعُ تِلْکَ الْأَشْهُرَ.
فاطمه زهرا (سلام الله علیها) بعد از پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) شش ماه زنده بود ، وقتی از دنیا رفت ، شوهرش او را شبانه دفن کرد و ابوبکر را خبر نکرد و خود بر او نماز خواند . تا فاطمه (علیها السلام) زنده بود ، علی (علیه السلام) در میان مردم احترام داشت ؛ اما وقتی فاطمه (علیها السلام) از دنیا رفت، مردم ا او روی گرداندند و این جا بود که علی (علیه السلام) با ابوبکر مصالحه و بیعت کند . علی (علیه السلام) در این شش ماه که فاطمه (علیها السلام) زنده بود ، با ابوبکر بیعت نکرده بود.
البخاری الجعفی، ابوعبدالله محمد بن إسماعیل (متوفاى256هـ)، صحیح البخاری، ج 4، ص 1549، تحقیق د. مصطفی دیب البغا، ناشر: دار ابن کثیر، الیمامة - بیروت، الطبعة: الثالثة، 1407 - 1987.