منهاج البدعه الامویه

 
اعتراف طلحه به کشتن عثمان: 
ابن عبد البر در الإستعاب مى‌نویسد: 
روى عبد الرحمن بن مهدی عن حماد بن زید عن یحیى بن سعید قال قال طلحة یوم الجمل 
ندمت ندامة الکسعی لما        شریت رضا بنی جرم برغمی 
اللهم خذ منی لعثمان حتى یرضى. 
طلحه در جنگ جمل مى‌گفت: پشیمان شدم از کارى که با آن رضایت بنو جرم را خریدم. 
بار خدایا! انتقام عثمان را از من بگیر. 
إبن عبد البر، یوسف بن عبد الله بن محمد (متوفای463هـ)، الاستیعاب فی معرفة الأصحاب، ج 2، ص 766، تحقیق علی محمد البجاوی، ناشر: دار الجیل - بیروت، الطبعة: الأولى، 1412هـ؛ 
الجزری، عز الدین بن الأثیر أبی الحسن علی بن محمد (متوفای630هـ)، أسد الغابة فی معرفة الصحابة، ج 3، ص 85، تحقیق عادل أحمد الرفاعی، ناشر: دار إحیاء التراث العربی - بیروت / لبنان، الطبعة: الأولى، 1417 هـ - 1996 م. 
ذهبى در سیر اعلام النبلاء مى‌نویسد: 
وکیع حدثنا إسماعیل بن أبی خالد عن قیس قال رأیت مروان بن الحکم حین رمى طلحة یومئذ بسهم فوقع فی رکبته فما زال ینسح حتى مات رواه جماعة عنه ولفظ عبد الحمید بن صالح عنه هذا أعان على عثمان ولا أطلب بثأری بعد الیوم. 
مروان بن حکم را هنگامی که به سوی طلحه تیر انداخت دیدم؛ تیر به زانوی طلحه خورد و آنقدر خون از آن جاری شد تا مرد. در نقلی چنین آمده است: (مروان گفت): این کسی است که بر ضد عثمان مردم را یاری کرده بود؛ (من انتقام عثمان را گرفتم) و پس از امروز دیگر در پى خون عثمان نخواهم بود. 
الذهبی، شمس الدین محمد بن أحمد بن عثمان، (متوفای748هـ)، سیر أعلام النبلاء، ج 1، ص 35 ـ 36، تحقیق: شعیب الأرناؤوط، محمد نعیم العرقسوسی، ناشر: مؤسسة الرسالة - بیروت، الطبعة: التاسعة، 1413هـ. 
مروان به پسر عثمان: برخی از قاتلان پدرت را مجازات کردم: 
ابن أثیر جزرى در اسد الغابه مى‌نویسد: 
وکان سَبَبُ قَتْلِ طَلْحَةَ أن مروان بن الحکم رماه بسهم فی رکبته، فجعلوا إذا أمسکوا فَمَ الجرح انتفخت رجله، وإذا ترکه جرى، فقال: دعوه فإنما هو سهم أرسله الله تعالى، فمات منه. وقال مروان: لا أطلب بثأْری بعد الیوم، والتفت إلى أبان بن عثمان، فقال: قد کفیتک بعض قتلة أبیک. 
علت کشته شدن طلحه این بود که مروان حکم تیرى بر زانویش زد، هنگامى که زخم را مى‌بستند پایش ورم مى‌کرد واگر رها مى‌کردند خون سرازیر مى‌شد، گفت: رهایم کنید این تیرى است که خدا فرستاده است، طلحه بر اثر همان زخم از دنیا رفت. و مى‌گفت: از این پس امید خونخواهى ندارم، مروان به ابان بن عثمان گفت: انتقام بعضى از قاتلان پدرت را گرفتم. 
الجزری، عز الدین بن الأثیر أبی الحسن علی بن محمد (متوفای630هـ)، أسد الغابة فی معرفة الصحابة، ج 3، ص 86، تحقیق عادل أحمد الرفاعی، ناشر: دار إحیاء التراث العربی - بیروت / لبنان، الطبعة: الأولى، 1417 هـ - 1996 م. 
ابن عبد البر در الإستیعاب مى‌نویسد: 
رمى مروان طلحة بسهم ثم التفت إلى أبان بن عثمان فقال قد کفیناک بعض قتلة ابیک. 
مروان به سوی طلحه تیر انداخته و سپس به ابان فرزند عثمان گفت: من تو را از شر بعضی از قاتلین پدرت راحت نمودم. 
إبن عبد البر، یوسف بن عبد الله بن محمد (متوفای463هـ)، الاستیعاب فی معرفة الأصحاب، ج 2، ص 768، تحقیق علی محمد البجاوی، ناشر: دار الجیل - بیروت، الطبعة: الأولى، 1412هـ؛ 
الذهبی، شمس الدین محمد بن أحمد بن عثمان، (متوفای748هـ)، سیر أعلام النبلاء، ج 1، ص 36، تحقیق: شعیب الأرناؤوط، محمد نعیم العرقسوسی، ناشر: مؤسسة الرسالة - بیروت، الطبعة: التاسعة، 1413هـ؛ 
الذهبی، شمس الدین محمد بن أحمد بن عثمان، (متوفای748هـ)، تاریخ الإسلام ووفیات المشاهیر والأعلام، ج 3، ص 487، تحقیق د. عمر عبد السلام تدمرى، ناشر: دار الکتاب العربی - لبنان/ بیروت، الطبعة: الأولى، 1407هـ - 1987م. 
محمد بن سعد در الطبقات الکبرى مى‌نویسد: 
أن مروان بن الحکم رمى طلحة یوم الجمل، وهو واقف إلى جنب عائشة بسهم فأصاب ساقه، ثم قال: والله لا أطلب قاتل عثمان بعدک أبدا، فقال طلحة لمولى له: أبغنی مکانا. قال: لا أقدر علیه. قال: هذا والله سهم أرسله الله، اللهم خذ لعثمان حتى یرضى، ثم وسد حجرا فمات. 
مروان حکم در جنگ جمل طلحه را که در کنار عایشه ایستاده بود هدف تیر قرار داد، تیر بر ساق پایش نشست، گفت: به خدا سوگند پس از این دنبال قاتل عثمان نمى‌گردم، طلحه به غلامش گفت: مرا به مکان امنى برسان، گفت: این تیرى بود که خدا آن را فرستاده است، خدایا! انتقام عثمان را از من بگیر تا راضى شود، سپس سنگى زیر سرش گذاشت و از دنیا رفت. 
الزهری، محمد بن سعد بن منیع أبو عبدالله البصری (متوفای230هـ)، الطبقات الکبرى، ج 3، ص 223، ناشر: دار صادر - بیروت؛ المزی، یوسف بن الزکی عبدالرحمن أبو الحجاج (متوفای742هـ)، تهذیب الکمال، ج 13، ص 422، تحقیق د. بشار عواد معروف، ناشر: مؤسسة الرسالة - بیروت، الطبعة: الأولى، 1400هـ – 1980م. 
بلاذرى در أنساب الأشراف مى‌نویسد: 
قال مروان یوم الجمل: لا أطلب بثأری بعد الیوم، فرمى طلحة بسهم فأصاب رکبته فکان الدم یسیل فإذا أمسکوا رکبته انتفخت فقال: دعوه فإنما هو سهم أرسله الله، اللهم خذ لعثمان منی الیوم حتى ترضى. 
مروان روز جنگ جمل گفت: پس از این دنبال خون خواهى نخواهم رفت، تیرى به طرف طلحه انداخت که بر زانویش نشست، خون سرازیر شد، زانویش را بستند خون فواره زد، طلحه گفت: رهایم کنید، این تیرى است که خدا انداخته است، بار خدایا! انتقام عثمان را از من بگیر تا از من خشنود شوی. 
البلاذری، أحمد بن یحیى بن جابر (متوفای279هـ) أنساب الأشراف، ج 1، ص 311. 
بلاذرى نیز در انساب الأشراف مى‌گوید: 
قال مروان یوم الجمل: لا أطلب بثأری بعد الیوم، فرمى طلحة بسهم فأصاب رکبته فکان الدم یسیل فإذا أمسکوا رکبته انتفخت فقال: دعوه فإنما هو سهم أرسله الله، اللهم خذ لعثمان منی الیوم حتى ترضى. 
البلاذری، أحمد بن یحیى بن جابر (متوفای279هـ) أنساب الأشراف، ج 1، ص 311. 
ودر ادامه مى‌نویسد: 
وکان طلحة شدیداً على عثمان فلما کان یوم الجمل قال: إنا داهنا فی أمر عثمان فلا نجد الیوم شیئاً أفضل من أن نبذل له دماءنا اللهم خذ لعثمان منی حتى یرضى. 
طلحه علیه عثمان شدیداً موضع گیرى کرده بود؛ اما در جنگ جمل گفت: در باره عثمان کوتاهى و سهل انگارى کردیم، امروز چیزى را مهمتر از این نمى‌بنیم تا خون مان را فداى او کنیم، سپس گفت: خداوندا! انتقام عثمان را از ما بگیر تا راضى شود. 
البلاذری، أحمد بن یحیى بن جابر (متوفای279هـ) أنساب الأشراف، ج 3، ص 311. 
ذهبى نیز در سیر أعلام النبلاء عین مطلب پیش را آورده ومى‌نویسد: 
قال إبن سعد أخبرنی من سمع إسماعیل بن أبی خالد عن حکیم بن جابر قال قال طلحة إنا داهنا فی أمر عثمان فلا نجد الیوم أمثل من أن نبذل دماءنا فیه اللهم خذ لعثمان منی الیوم حتى ترضى. 
از حکیم بن جبیر روایت شده است که گفت: ما در باره کشتن عثمان سستی کردیم؛ امروز بهترین کار آن است که خون خویش را برای عثمان فدا کنیم؛ خدایا آنقدر از من امروز برای عثمان خون بگیر تا از من راضی شوی. 
الذهبی، شمس الدین محمد بن أحمد بن عثمان، (متوفای748هـ)، سیر أعلام النبلاء، ج 1، ص 35، تحقیق: شعیب الأرناؤوط، محمد نعیم العرقسوسی، ناشر: مؤسسة الرسالة - بیروت، الطبعة: التاسعة، 1413هـ. 
امیر مؤمنان (علیه السلام)، طلحه را در کشته شدن عثمان مقصر مى‌دانست: 
امیر مؤمنان (علیه السلام) در نهج البلاغه مى‌فرماید: 
وَاللَّهِ مَا اسْتَعْجَلَ مُتَجَرِّداً لِلطَّلَبِ بِدَمِ عُثْمَانَ إِلَّا خَوْفاً مِنْ أَنْ یُطَالَبَ بِدَمِهِ، لأَنَّهُ مَظِنَّتُهُ، وَلَمْ یَکُنْ فِی الْقَوْمِ أَحْرَصُ عَلَیْهِ مِنْهُ، فَأَرَادَ أَنْ یُغَالِطَ بِمَا أَجْلَبَ فیهِ، لِیَلْتَبِسَ الأَمْرُ، وَیَقَعَ الشَّکُّ. 
سوگند به خدا، آن مرد (طلحه) با کوشش جدّى به بهانه خونخواهى عثمان عجله براى سفر به بصره ننموده است. مگر به جهت این که خون عثمان را از او مطالبه نکنند؛ زیرا او بود که در قضیه کشتن عثمان مورد ظنّ بود و در میان حمله کنندگان براى قتل عثمان حریص‏تر از وى کسى نبود. طلحه با این دسیسه بازى‏ها [و فریاد وا عثمانا] و حرکت سریع به بصره به بهانه مطالبه خون عثمان، مى‏خواهد براى مشتبه ساختن [مردم ناآگاه‏] در باره حادثه‏اى که خودگرداننده [یا از گردانندگان‏] آن بوده است مغالطه راه بیندازد و مردم را دچار شک و تردید بسازد. 
نهج البلاغه، خطبه 174. 
حال سوال ما از اهل سنت این است، اگر قاتلان عثمان کافر و مشرک بودند، وجود یکی از صحابی به نام طلحه که از نگاه شما بسیار هم در نزد شما مورد وثوق و جلیل القدر است چه می کند؟
اگر شما با استدلال به ایا «السابقون الاولون» می خواهید گناهان کبیره بزرگان خود را سرپوش بگذارید، پاسخ شما در مورد طلحه که یکی از از سابقون بوده و در کشتن عثمان دخیل بوده چیست؟
اگر خداوند از طلحه راضی بوده پس عثمان بر باطل است و اگر از طلحه راضی نیست و عثمان بر حق است. نتیجه این می شود استدلال شما به این ایه باطل است.