منهاج البدعه الامویه

حدثنا عبد اللَّهِ حدثنی أَبِی ثنا سُرَیْجُ بن النُّعْمَانِ قال حدثنا عبد الْوَاحِدِ عن أَفْلَتَ بن خَلِیفَةَ قال أَبِی سُفْیَانُ یقول فُلَیْتٍ عن جَسْرَةَ بِنْتِ دَجَاجَةَ عن عَائِشَةَ قالت بَعَثَتْ صَفِیَّةُ إلی رسول اللَّهِ (صلی الله علیه وسلم) بِطَعَامٍ قد صَنَعَتْهُ له وهو عندی فلما رأیت الْجَارِیَةَ أخذتنی رِعْدَةٌ حتی اسْتَقَلَّنِی أَفْکَلُ فَضَرَبْتُ الْقَصْعَةَ فَرَمَیْتُ بها قالت فَنَظَرَ إِلَی رسول اللَّهِ (صلی الله علیه وسلم) فَعَرَفْتُ الْغَضَبَ فی وَجْهِهِ فقلت أَعُوذُ بِرَسُولِ اللَّهِ أَنْ یَلْعَنَنِی الْیَوْمَ قالت قال أَوْلَی قالت قلت وما کَفَّارَتُهُ یا رَسُولَ اللَّهِ قال طَعَامٌ کَطَعَامِهَا وَإِنَاءٌ کَإِنَائِهَا. 
از عائشه نقل شده است که صفیه غذائی را که برای رسول خدا(ص)درست کرده بود، فرستاد، رسول خدا در خانه من بود، وقتی کنیز او را دیدم، بدنم به لرزش افتاد، با سنگ کاسه او را شکستم. عائشه می‌گوید: سپس به رسول خدا (ص) نگاه کردم، خشم و غضب را در صورت او مشاهده کردم؛ پس گفتم: پناه می‌برم به رسول خدا اگر امروز مرا نفرین کند.پیغمبر فرمودند : سزاوار بود (که این کار را نمی‌کردی تا من نیز غضب نمی‌کردم)گفتم : ای رسول خدا ! کفاره این کار چیست ؟ فرمودند : غذایی مانند غذای او و ظرفی مانند ظرف او !
الشیبانی، أحمد بن حنبل ابوعبدالله (متوفای241هـ)، مسند أحمد بن حنبل،ج 6 ،ص 277، ح26409، ناشر: مؤسسة قرطبة – مصر.
هیثمی بعد از نقل این روایت می‌گوید:
قلت رواه أبو داود وغیره باختصار ورواه أحمد ورجاله ثقات .
الهیثمی، ابوالحسن علی بن أبی بکر (متوفای 807 هـ)، مجمع الزوائد ومنبع الفوائد،  ج 4   ص 321، ناشر: دار الریان للتراث/‏ دار الکتاب العربی - القاهرة، بیروت – 1407هـ.
سوال ما اینجاست.به راستی اگر عایشه حبیبه رسول خداست و وجود او باعث محبت و ارامش رسول الله است، پس چرا رسول خدا بابت کار های عایشه غضب ناک می شدند؟
به راستی چطور ممکن است که عایشه حبیبه رسول الله باشد ولی در عین حال مایع عذاب و غضب رسول الله هم باشد؟
حبیبه ای که نه تنها مایه ارامش نیست، بلکه مایه عذاب و غضب است.
 ما قسم حضرت عباس شما را قبول کنیم یا دم خروستان را؟!