منهاج البدعه الامویه

 وهابیت به تصویر زیر اشکال وارد کردند:

اولا- سخن پاورقی، کلام محقق کتاب است و نه خود ابوحنیفه. لذا امده است، مالی گفته های ابوحنیفه را کند و چرندیاتی را گفته که ارزش ندارد. زیرا قول ابوحنیفه چیزی دیگر است.
ثانیا- ابوحنیفه نبیذ را نگفته حلال است، بلکه مسکر را گفته حلال است و  نبیذ مسکر حرام است و مست کننده و بر اساس اجماع اهل سنت مسکر حرام است. ولی او حلال می داند.
ثالثا- اگر هم بگویم منظور ابوحنیفه از مسکر نبیذ است ؛بلکه نبیذ مسکر است و نبیذ مسکر هم طبق نظر نووی بنا بر جمهور حرام است.
و رابعا- خود نووی می گوید اصلا ابوحنیفه مسکر حرام را حلال می داند و خوردنش را هم پاک می داند.
وأما النبیذ فقسمان مسکر وغیره ، فالمسکر نجس عندنا وعند جمهور العلماء وشربه حرام وله حکم الخمر فی التنجیس والتحریم ووجوب الحد ، وقال أبو حنیفة وطائفة قلیلة : هو طاهر ویحل شربه.
 اما نبیذ بر  دو نوع است، نوع اول که مسکر و نجس است نزد ما و جمهوری علما و نوشیدنش را هم حرام می دانند و کسی هم ان‌را بخورد باید بر او حد زد و هم‌چنین ابوحنیفه و طائفه ای کوچک. این نبیذ نجس را طاهر می دانند و خوردنش را هم حلال می دانند!
 

http://library.islamweb.net/newlibrary/display_book.php?flag=1&bk_no=14& ID=1217

تصویر کتاب:

پس دوستان عزیز من همان طور که مشاهده کردید خود امام نووی هم تصریح کرده ابوحنیفه قائل به حلال بودن و طاهر بودن ، نبیذ مسکر نجس است و همان‌طور که ما گفتیم اگر قائل باشیم منظور از ابوحنیفه از مسکر همان نبیذ باشد، بلکه ایشان نبیذ حرام را حمل کرده اند و نه حلال را همان طور که نووی گفته است.