منهاج البدعه الامویه

شبهه:
رای امامان و اهل بیت در مورد حرام بودن نکاح صیغه یا همان ازدواج موقت :
رأی امام صادق :
ائمه اطهار این واقعیت را به خوبی می‌دانستند و در پرتو همین واقعیت و فهم عمیقی که از قرآن داشتند ارشادات و فرمایشات‌شان در تحریم متعه صریح و روشن است.ملاحظه فرمایید:
عبدالله بن سنان می‌گوید از امام صادق درباره متعه پرسیدم،فرمودند:
(لا تُدنّس نفسک بها) نفس خود را با آن کثیف مگردان.
بحار الانوار100/ 318.
اگر متعه حلال بود و اینقدر فضلیت! داشت و شرط ایمان بود(و اعتقد بغیر دیننا)چرا امام صادق چنین تعبیری از آن بفرمایند؟حضرت به این نیز اکتفا نکردند؛بلکه با صراحت حکم حرام بودن آن‌را بیان فرمودند:
«از عمار روایت است که گفت امام صادق فرمودند:( قد حرمت علیکم المتعة)تحقیقا متعه بر شما حرام شده است.
فروع کافی 2/48 ،وسائل الشعیة 14/450.
علاوه بر آن امام صادق اصحاب خودشان را همواره سرزنش می‌کردند و از صیغه کردن بر حذر می‌داشتند.لذا می‌فرمودند:
«آیا یکی از شما خجالت نمی‌کشد که در جای پنهان و شرم آوری دیده شود،آن‌گاه این کردار ناپسند او به حساب برادران و یاران صالح و نیکو کارش گذاشته شود؟!»
فروع کافی 2/44. وسائل الشیعة 14/ 450.
رأی امام رضا: 
هنگامی که علی بن یقطین از امام رضا درباره متعه پرسید جواب دادند:
(ما أنت وذاک ؟قد أغناک الله عنها)تو را با متعه چه سر و کاری است؛خداوند تو را از آن بی‌نیاز کرده است.
فروع کافی 2/43، وسائل الشعیة 14/449.
آری خداوند مردم را با ازدواج شرعی از متعه بی‌نیاز کرده است،لذا ثابت نشده که کسی با زنی از اهل بیت صیغه کرده باشد،اگر حلال می‌بود و اینقدر فضیلت و ثواب(!) می‌داشت،آن‌ها حتما این‌کار را می‌کردند.
رأی امام باقر: 
وقتی عبد الله بن عمیر به امام باقر گفت :
«أیسرّک أنّ نساءک وبناتک و أخواتک وبنات عمک یفعلن؟ - ای یتمتعن- فأعرض عنه ابوجعفرحین ذکر نساءه و بنات عمه»
-آیا خوشحال می‌شوی که همسران و دختران و خواهران و دختران عمویت این‌کار را بکنند؟! یعنی متعه کنند، امام باقر وقتی این را شنیدند چهره خودشان را برگرداندند.
فروع کافی.
پاسخ:
این روایت ها همگی از باب دلالت و سند ضعیف هستند.لذا ارزش احتجاج هم ندارد و به عنوان نمونه اشاره می‌کنیم.
روایت اخری‌اش از امام باقر اصلا صحیح نیست و حسن است.
الحدیث الرابع: حسن.
مرآة العقول، ج‏20، ص: 228.
رای امام رضا: 
این روایت هم در باب نفی و حرمت متعه سخنی گفته نشده است.بلکه امام، صحابیش را از متعه بی‌نیاز می‌داند. لذا متعه شروطی دارد و آن هم این نیست،هر کسی متعه کند.در نتیجه امام اصحابش را از متعه بی‌نیاز می‌داند.
روایت دومش از امام صادق هم که متن عربی ندارد،لذا اعتباری به ان قول هم نیست.
روایتی هم که از بحار آورد اصلا وجود خارجی ندارد.این هم جلد و صفحه کتاب شما اگر پیدا کردید ما را هم خبر کنید.
 نام کتاب : بحار الأنوار - ط مؤسسةالوفاء- نویسنده : العلامة المجلسی-جلد : 100- صفحه : 318 .

http://lib.eshia.ir/11008/100/318

ان روایتی هم که از امام صادق می‌اورد،می‌فرماید متعه بر شما حرام است. اولا- در کتاب شریف کافی وجود ندارد.ثانیا- سندش هم این است که ضعیف است.
43- وروى أصحابنا،عن غیر واحد،عن أبی عبد الله(علیه السلام) أنه قال لإسماعیل الجعفی وعمار الساباطی: حرمت علیکما المتعة من قبلی ما دمتما تدخلان علی وذلک لأنی أخاف تؤخذا فتضربا وتشهرا فیقال: هؤلاء أصحاب جعفر. 
(عن غیر واحد)یعنی از یکی نقل شده که مجهول است،پس روایت مرسله و باطل است.
اما مسئله متعه نه تنها در نزد شیعیان ال محمد حلال و متواتر است،بلکه نزد ائمه اربعه اهل سنت مانند مالک هم جایز است.
وَتَفْسِیرُ الْمُتْعَةِ أَنْ یَقُولَ لِامْرَأَتِهِ:أَتَمَتَّعُ بِکَ کَذَا مِنْ الْمُدَّةِ بِکَذَا مِنْ الْبَدَلِ...جَائِزٌ عِنْدَ مَالِکِ بْنِ أَنَسٍ وَهُوَ الظَّاهِرُ مِنْ قَوْلِ ابْنِ عَبَّاسٍ(رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ)
تفسیر متعه آن است که به زنی گفته شود:من تو را برای فلان زمان و با فلان مقدار مال متعه می کنم...و مالک بن انس آن را جایز می‌داند و گویا نظر ابن عباس هم چنین باشد.
المبسوط للسرخسی،ج5 ،ص152.
حالا با این وجود شما می‌خواهید عقیده شیعه را باطل کنید؟
تواتر متعه در نزد شیعه:
علامه سید شرف الدین(رحمه الله علیه)ذیل ایه 24 سوره نساء می‌فرمایند: 
والمتعة مبینة بآیتها" فما استمتعتم به منهن فآتوهن أجورهن فریضة "وأما السنة فنصوصها فی مشروعیة المتعة متواترة،ولا سیما من طریق العترة الطاهرة. 
اجوبه مسائل جار الله ،ص 109.
و متعه تبیین شده است با ایه«فما استمتعتم به منهن فآتوهن أجورهن فریضة» و اما سنت پس نصوص ان در مشروعیت متعه متواتر است!! 
شیخ مفید در خصوص اجماعی بودن متعه گوید:
إن المتعة التی ذکرها الصادق(علیه السلام)هی النکاح المؤجل الذی کان رسول الله(صلى الله علیه وآله)أباحها لأمته فی حیاته،ونزل القرآن بإباحتها أیضا  فتأکد ذلک بإجماع الکتاب والسنة فیه حیث یقول الله عز وجل: وأحل لکم ما وراء ذلکم أن تبتغوا بأموالکم محصنین غیر مسافحین فما استمتعتم به منهن فآتوهن أجورهن فریضة.
المسائل السرویة - الشیخ المفید - ص 31.
سید مرتضی نیز گوید:
مع إجماعهم على أن رسول الله(ص)قد کان أذن فیها وأنها عملت على عهده،ومع ظاهر کتاب الله عز وجل فی تحلیلها.
الفصول المختارة - الشریف المرتضى - ص 161.
شهید ثانی نیز می‌نویسد:
 عهده،ومع ظاهر کتاب الله عز وجل فی تحلیلها،وإجماع آل محمد(علیهم السلام)على إباحتها،والاتفاق على أن عمر حرمها فی أیامه مع إقراره بأنها.
شرح اللمعة - الشهید الثانی- ج 5 - ص 280.
روایتی با سند صحیح که حلال بودن متعه را ثابت می‌کند.
3- أحمد بن محمد عن الحسین بن سعید عن حماد بن عیسى عن شعیب بن یعقوب عن أبی بصیر قال:سألت أبا جعفر (ع)- عن متعة النساء قال حلال .
از ابوجعفر باقر(ع)پرسیدم:ازدواج موقت چه صورت‏ دارد؟ابوجعفر گفت: حلال است. 
الکافی (ط - الإسلامیة)، ج ‏5، ص 457 .
الحدیث الثالث: صحیح.
مرآة العقول ، ج ‏20، ص 241 .
این هم اقرار علمای شما در مورد جواز متعه در نزد اهل بیت:
دکتر محمد بلتاجی از اساتید اهل سنت و متخصص علوم اسلامی در دانشگاه قاهره می‌نویسد:
وقد قال بجواز المتعة بعد ابن عباس اصحابه من اهل مکة والیمن. وائمة الشیعة الاثنا عشریة کعلی بن الحسین وابی جعفر الباقر وابی الحسن الکاظم وعلی بن موسی الرضا وغیرهم.
منهج عمر بن الخطاب فی التشریع،ص298 ،ط دارالفکر العربی.
پس از ابن عباس اصحابش در مکه و یمن و هم‌چنین امامان شیعه ی اثنی عشری مانند امام سجاد و امام باقر و امام کاظم و امام رضا و غیر آنان نکاح متعه را جائز دانسته‌اند.
تصویر کتاب:

مطلب در باب متعه اینقدر زیاد است که از شمارش خارج است.فلذا همین‌قدر برای هر اهل تفکری کفایت می‌کند.