منهاج البدعه الامویه

بخاری در صحیح خود،روایتی از جابربن سمره نقل می کند که نشان می دهد یکی از صحابه جلیل،دختربازی می فرمودند. 
حَدَّثَنَا مُوسَى قَالَ حَدَّثَنَا أَبُو عَوَانَةَ قَالَ حَدَّثَنَا عَبْدُ الْمَلِکِ بْنُ عُمَیْرٍ عَنْ جَابِرِ بْنِ سَمُرَةَ قَالَ شَکَا أَهْلُ الْکُوفَةِ سَعْدًا إِلَى عُمَرَ (رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ) فَعَزَلَهُ وَاسْتَعْمَلَ عَلَیْهِمْ عَمَّارًا فَشَکَوْا حَتَّى ذَکَرُوا أَنَّهُ لَا یُحْسِنُ یُصَلِّی فَأَرْسَلَ إِلَیْهِ فَقَالَ یَا أَبَا إِسْحَاقَ إِنَّ هَؤُلَاءِ یَزْعُمُونَ أَنَّکَ لَا تُحْسِنُ تُصَلِّی قَالَ أَبُو إِسْحَاقَ أَمَّا أَنَا وَاللَّهِ فَإِنِّی کُنْتُ أُصَلِّی بِهِمْ صَلَاةَ رَسُولِ اللَّهِ (صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ) مَا أَخْرِمُ عَنْهَا أُصَلِّی صَلَاةَ الْعِشَاءِ فَأَرْکُدُ فِی الْأُولَیَیْنِ وَأُخِفُّ فِی الْأُخْرَیَیْنِ قَالَ ذَاکَ الظَّنُّ بِکَ یَا أَبَا إِسْحَاقَ فَأَرْسَلَ مَعَهُ رَجُلًا أَوْ رِجَالًا إِلَى الْکُوفَةِ فَسَأَلَ عَنْهُ أَهْلَ الْکُوفَةِ وَلَمْ یَدَعْ مَسْجِدًا إِلَّا سَأَلَ عَنْهُ وَیُثْنُونَ مَعْرُوفًا حَتَّى دَخَلَ مَسْجِدًا لِبَنِی عَبْسٍ فَقَامَ رَجُلٌ مِنْهُمْ یُقَالُ لَهُ أُسَامَةُ بْنُ قَتَادَةَ یُکْنَى أَبَا سَعْدَةَ قَالَ أَمَّا إِذْ نَشَدْتَنَا فَإِنَّ سَعْدًا کَانَ لَا یَسِیرُ بِالسَّرِیَّةِ وَلَا یَقْسِمُ بِالسَّوِیَّةِ وَلَا یَعْدِلُ فِی الْقَضِیَّةِ قَالَ سَعْدٌ أَمَا وَاللَّهِ لَأَدْعُوَنَّ بِثَلَاثٍ اللَّهُمَّ إِنْ کَانَ عَبْدُکَ هَذَا کَاذِبًا قَامَ رِیَاءً وَسُمْعَةً فَأَطِلْ عُمْرَهُ وَأَطِلْ فَقْرَهُ وَعَرِّضْهُ بِالْفِتَنِ وَکَانَ بَعْدُ إِذَا سُئِلَ یَقُولُ شَیْخٌ کَبِیرٌ مَفْتُونٌ أَصَابَتْنِی دَعْوَةُ سَعْدٍ قَالَ عَبْدُ الْمَلِکِ فَأَنَا رَأَیْتُهُ بَعْدُ قَدْ سَقَطَ حَاجِبَاهُ عَلَى عَیْنَیْهِ مِنْ الْکِبَرِ وَإِنَّهُ لَیَتَعَرَّضُ لِلْجَوَارِی فِی الطُّرُقِ یَغْمِزُهُنَّ. 
ترجمه ترشابی: جابربن سمره می گوید:اهل کوفه،از سعد نزد عمر،شکایت کردند.عمر او را عزل کرد و عمار را به جای او گذاشت.مردم کوفه در شکایت علیه سعد،تا جایی پیش رفتند که گفتد: او خواندن نماز را هم به خوبی نمی داند! عمر،سعد را احضار نمود و گفت: ای ابواسحاق،این مردم می گویند تو نماز را هم درست نمی خوانی! سعد گفت:به خدا سوگند،من به همان شیوه رسول خدا و بدون کم و کاست نماز را برای آنان اقامه می کردم.مثلا دو رکعت اول نماز عشا را طولانی و دو رکعت آخر،آن را مختصر می خواندم. 
عمر گفت:ای ابواسحاق! گمان ما درباره تو نیز همین بود.آنگاه گروهی را برای جستجو،و تحقیق،همراه وی به کوفه فرستاد.آنان به همه مساجد کوفه،سر زدند و از مردم درباره سعد پرسیدند.مردم،از او تعریف می کردند.تا اینکه در مسجد قبیله بنی عبس،رسیدند در این مسجد شخصی بنام اسامه بن قتاده،برخاست و گفت:اکنون که مرا سوگند دادید،حقیقت را برای شما بازگو می کنم.سعد همراه ما به جهاد نمی رفت و اموال غنیمت را عادلانه تقسیم نمی کرد و در قضاوت و داوری،عدالت را رعایت نمی کرد. 
سعد گفت:به خدا قسم،که من سه دعا در حق تو میکنم.خدایا،اگر این بنده ات به خاطر شهرت و مقام دروغ می گوید،عمرش را دراز کن .او را فقیر و تنگدست بگردان و گرفتار فتنه ها کن.جابر می گوید:بعدها،که مردم او را می دیدند،و حالش را می پرسیدند می گفت:پیر و فقیر شده ام .اسیر فتنه ها گشته ام و دعای سعد مرا به این روز،انداخته است.عبدالملک بن عمیر راوی حدیث جابر می گید:من درر آخر عمر اسامه را دیدم که ابروهایش در اثر پیری،روی چشمانش افتاده بود و (آنقدر بی حیا شده بود که) بر سر معابر می نشست و برای دختران،ایجاد مزاحمت می کرد .
صحیح بخاری کِتَاب الْأَذَانِ بَاب وُجُوبِ الْقِرَاءَةِ لِلْإِمَامِ وَالْمَأْمُومِ فِی الصَّلَوَاتِ کُلِّهَا فِی الْحَضَرِ وَالسَّفَرِ وَمَا یُجْهَرُ فِیهَا وَمَا یُخَافَتُ و صحیح بخاری ترجمه ترشابی صفحه .236  
ابن حجر عسقلانی، نام اسامه بن قتاده را در کتاب «الاصابة فی تمییز الصحابه» آورده و او را از جمله صحابه شمرده است. 
446-أسامة بن قتادة أبو سعدة العبسی له إدراک 
اسامه بن قتاده،محضر پیامبر(ص) را درک کرده است .
الإصابة فی تمییز الصحابة ،شماره 446 .
چند نکته: 
1.یک صحابی،بر علیه صحابی دیگر،نفرین کرده است.
2.یک صحابی،قسم دروغ خورد و نفرین صحابی دیگر،دامان او را گرفت.
3.یک صحابی،دختر بازی می کرد .