منهاج البدعه الامویه

وَلَو فتحنا هَذَا الْبَاب على نفوسنا لدخل فِیهِ عدَّة من الصَّحَابَة وَالتَّابِعِینَ والائمة فبعض الصَّحَابَة کفر بَعضهم بِتَأْوِیل مَا وَالله یرضى عَن الْکل وَیغْفر لَهُم فَمَا هم بمعصومین.
اگر بخواهیم این باب ( بررسی و جرح افراد ) را بر خودمان باز کنیم، پس به تحقیق گروهی از صحابه و تابعین و ائمه اهل تسنن نیز مشمول آن خواهند شد . پس گروهی از صحابه گروهی دیگر را به بنا بر تاویل شان ، تکفیر کردند و خداوند از همه آنها راضی بوده و آنها را مورد مغفرت قرار میدهد زیرا آنها معصوم نیستند  !
الرواة الثقات المتکلم فیهم بما لا یوجب ردهم ، ص 23 ، المؤلف: شمس الدین أبو عبد الله محمد بن أحمد بن عثمان بن قَایْماز الذهبی (المتوفى: 748هـ) ، المحقق: محمد إبراهیم الموصلی ، الناشر: دار البشائر الإسلامیة - بیروت – لبنان ، الطبعة: الأولى، 1412هـ - 1992م.
یعنی أن ما وقع بین الصحابة من المحاربات والمشاجرات على الوجه المسطور فی کتب التواریخ والمذکور على ألسنة الثقاة یدل بظاهره على أن بعضهم قد حاد عن طریق الحق وبلغ حد الظلم والفسق وکان الباعث له الحقد والعناد والحسد واللداد وطلب الملک والریاسة والمیل إلى اللذات والشهوات.
شرح المقاصد فی علم الکلام،ج5،ص310 ،ط عالم الکتب.
یعنی آن چه که بین صحابه از مشاجرات و جنگ ها رخ داده و در کتب تاریخ نوشته شده و از زبان ثقات نقل شده در ظاهرش بر این دلالت می کند که بعضی از صحابه از طریق حق منحرف شدند و به حد ظلم و فسق رسیدند و دلیل آن حقد و عناد و حسد و دشمنی و قدرت طلبی و ریاست و میل به لذات و شهوات بوده است.
أن الله قد اخبر انه سیجعل للذین آمنوا و عملوا الصالحات ودا و هذا وعد منه صادق و معلوم أن الله قد جعل للصحابة مودة فی قلب کل مسلم لا سیما الخلفاء (رضی الله عنهم) لا سیما أبو بکر و عمر فان عأمة الصحابة و التابعین کانوا یودونهما و کانوا خیر القرون.و لم یکن کذلک علی فان کثیرا من الصحابة و التابعین کانوا یبغضونه و یسبونه و یقاتلونه.
خداوند خبر داده است: «مسلّماً کسانى که ایمان آورده و کارهاى شایسته انجام داده‏اند، خداوند رحمان محبّتى براى آنان در دلها قرار مى‏دهد!» و روشن است که خداوند محبت صحابه را در دل هر مسلمانى قرار داده است؛ به ویژه خلفا و به ویژه ابوبکر و عمر؛ چرا که تمام صحابه و تابعین این دو نفر را دوست داشتند و (آن زمان) بهترین قرن‌ها بود. اما در باره على این چنین نبود؛ زیرا بسیارى از صحابه و تابعین بغض على را در دل داشتند، او را فحش و ناسزا گفته و با او مى‌جنگیدند.
منهاج السنة النبویة ،ج 7 ،ص 137 – 138.
یا در جایی دیگر هم از کتابش می گوید:
«وأما علی فکثیر من السابقین الأولین لم یتبعوه ولم یبایعوه وکثیر من الصحابة والتابعین قاتلوه»
 و اما (در مورد حکومت) علی (ع)، پس بسیاری از سابقین اولین (پیشگامان نخستین از صحابه) ، از او پیروی نکرده و با او بیعت نکردند و بسیاری از صحابه و تابعین نیز با او جنگیدند.
منهاج السنة النبویة ، ج 8 ،ص 234.
ابن تیمیه امام و رهبر فکری وهابیون می گوید:صحابه به علی بن ابیطالب،فحش و ناسزا می گفتند و با او می جنگیدند! هم‌چنین در صحیح بخاری از قول رسول خدا (ص) چنین آمده که:سب مومن،موجب فسق و قتال با او،موجب کفر است.دقت کنید:
46 - حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ عَرْعَرَةَ قَالَ حَدَّثَنَا شُعْبَةُ عَنْ زُبَیْدٍ قَالَ سَأَلْتُ أَبَا وَائِلٍ عَنْ الْمُرْجِئَةِ فَقَالَ حَدَّثَنِی عَبْدُ اللَّهِ أَنَّ النَّبِیَّ (صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ) قَالَ سِبَابُ الْمُسْلِمِ فُسُوقٌ وَقِتَالُهُ کُفْرٌ.
فحش دادن به مومن موجب فسق و پیکار با وی سبب کفر است.
صحیح بخاری، کتاب الایمان، بَاب خَوْفِ الْمُؤْمِنِ مِنْ أَنْ یَحْبَطَ عَمَلُهُ ،حدیث46.
وقال أحمد بن خالد الخلال : قلت لاحمد بن حنبل: حدثنا محمد بن عبید الطنافسی عن صالح بن حیان، عن ابن بریدة، قال: " شربت مع أنس بن مالک الطلاء على النصف ". فغضب أحمد قال: لا یرى هذا فی کتاب إلا خرقته أو حککته ; ما أعلم فی تحلیل النبیذ حدیثا صحیحا، اتهموا حدیث الشیوخ.
عنوان الکتاب: تهذیب الکمال فی أسماء الرجال- المؤلف: جمال الدین أبو الحجاج یوسف المزی - المحقق: بشار عواد معروف- حالة الفهرسة: غیر مفهرس - الناشر: مؤسسة الرسالة- سنة النشر: 1403 - 1983- ج 13 - ص 34.