منهاج البدعه الامویه

در مصادر شیعی حدیثی وجود که فقط سه نفر مرتد نشدند از امت پیامبر (ص)
محمد بن إسماعیل ، قال حدثنی الفصل بن شاذان ، عن ابن أبی عمیر عن إبراهیم بن عبد الحمید ، عن أبی بصیر ، قال : قلت لأبی عبد الله ارتد الناس الا ثلاثة أبوذر وسلمان والمقداد قال : فقال أبوعبد الله (علیه السلام): فأین أبو ساسان وأبو عمرة الأنصاری ؟
«ابو بصیر»به امام صادق (علیه السلام) عرض کرد که پس از پیامبر (صلی الله علیه و آله) همه مردم مرتد شدند، مگر سه نفر: سلمان، ابوذر و مقداد. امام در پاسخ او فرمود: پس ابوساسان و ابوعمرة انصاری کجایند ؟
 (یعنی پس چرا این دونفر را جا انداختی، پس مشخص است به جز این سه نفر دیگر افراد های بسیاری دیگر نیز می باشند که امام برای ردیه زدن بر معنای ظاهری آن نام دونفر را آوردند که منظرو چیز دیگری است که اگر ما قائل باشیم همه مرتد شدند، جز این سه نفر پس ابوساسان و انصاری را چرا نام نبردی؟ لذا اینها حاکی بر این است منظور چیز دیگری است.)
رجال کشی، ص 7، ح 14 .
بحار الانوار، ج 23، ص 352.
اینجا ناس به معنی گروه است و آن گروه هم کسانی که در سقیفه بودند را شامل می شود.
اما قرینه دیگر ما بر اینکه فقط آن سه نفر مسلمان نشدند،روایت صحیحه اهل بیت از امام صادق (ع) است که فرمودند:
روى الصدوق فی کتابه الخصال (ص640، ح 15) قال: 
حدثنا أحمد بن زیاد بن جعفر الهمدانی(رضی الله عنه) قال: حدثنا علی ابن إبراهیم بن هاشم، عن أبیه، عن محمد بن أبی عمیر، عن هشام بن سالم، عن أبی عبد الله(ع) قال: کـان أصحاب رسول الله(صلى الله علیه و اله وسلم)اثنی عشـر ألفاً.ثمانیة آلآف من المدینـــة وألفـان من مکـة وألفان من الطلـقاء.لمْ یُرَ فیهم قدَری ولا مرجیء ولا حروری ولا معتزلی ولا صاحب رأی کـانــوا یبکون اللیـــل مع النهــار.
امام صادق می فرماید اصحاب رسول الله(علیه السلام) 12 هزار نفر بودند؛ هشت هزار نفرشان از مدینه و دو هزار نفر از مکه و دو هزار نفر از طلقاء(یعنی آزاد شدگان بعد فتح مکه)و در میان آن‌ها نه قدری بود و نه مرجئی و نه حروری و نه معتزلی و نه صاحب رای، بلکه روز و شب از ترس خداوند گریان بودند.
در نتیجه اگر 3 نفر مسلمان ماندند و همه کافر شدند، پس این 12 هزار نفر از کجا آمدند؟