منهاج البدعه الامویه

وقد سئل أحمد بن حنبل: إذا اختلف وکیع وعبد الرحمن بن مهدی بقول من تأخذ؟ فقال: عبد الرحمن یوافق أکثر وخاصة سفیان کان معنیا بحدیث سفیان وعبد الرحمن یسلم علیه السلف ویجتنب شرب المسکر.
از احمد بن حنبل سوال شد که اگر وکیع و عبدالرحمن بن مهدى (در نقل روایت) با یکدیگر اختلاف داشتند، حرف کدام‌یک را قبول کنیم؟ 
پاسخ داد: در بیشتر موارد حرف عبد الرحمن درست است، و مخصوصا در نقل از سفیان، زیرا عبد الرحمن توجه خاصى به سفیان داشت ؛ همچنین سلف (بزرگان گذشته) از دست عبد الرحمن در امان بودند (به آنها دشنام نمى‌داد) و هم‌چنین عبد الرحمن چیزى که او را مست کند، نمى‌خورد ! 
الفسوی، أبو یوسف یعقوب بن سفیان (متوفاى277هـ)، المعرفة والتاریخ، ج 1، ص413،، تحقیق: خلیل المنصور، ناشر: دار الکتب العلمیة ، بیروت ، 1419هـ- 1999م.
جناب وکیع شما اهل مسکرات بوده، لذا به همین جهت است که اقای احمد بن حنبل عبد الرحمن را در اختلافات اولی بر وکیع می دانسته است.
ما سخن از مسکر خوری روات شما داریم شما چه می گوید این وسط؟