منهاج البدعه الامویه

یکی از مشترکات بین فریقین اهل سنت و شیعه و اختلافات انها با خوارج زمانه یعنی وهابیان مسئله تبرک جستن است که بنده در ادامه مطلب به شما اثبات خواهم نمود تبرک جستن حتی به اب دهان رسول الله هم در زمان رسول خدا جایز بوده است.
 قال فوالله ما تنخم رسول الله (صلى الله علیه وسلم) نخامة الا وقعت فی کف رجل منهم فدلک بها وجهه وجلده... وإذا توضأ کادوا یقتتلون على وضوئه.
اگر پیغمبر آب دهانی می‌ریخت، صحابه آن را می‌گرفتند و به لباس و پوست‌شان می‌مالیدند و وضو هم که می‌گرفت به قدری هجوم می‌آوردند که نزدیک بود یکدیگر را بکشند.
صحیح البخاری، البخاری، ج 3، ص 180.
نووی در شرح مسلم می‌نویسد:
فتوضأ فمن نائل بعد ذلک وناضح تبرکا بآثاره (صلى الله علیه وسلم) وقد جاء مبینا فی الحدیث الآخر فرأیت الناس یأخذون من فضل وضوئه ففیه التبرک بآثار الصالحین واستعمال فضل طهورهم وطعامهم وشرابهم ولباسهم
این خودش یک تو دهنی است به وهابی‌ها که حتی دست‌ کشیدن به پرده کعبه را هم حرام می‌دانند، دست کشیدن به ضریح مطهر نبی مکرم را بدعت می‌دانند؛ حتی بوسیدن رکن یمانی را ولو به قصد تبرک، بدعت و حرام می‌دانند.
شرح مسلم، النووی، ج 4، ص 219.
برادران شیعه و اهل سنت دیدم که تبرک جستن به اب دهان رسول حتی در زمان قید حیات رسول الله هم جایز بوده و نه رسول خدا (ص) و نه صحابی ان‌را نفی و ذم نمی کردند. اما نمی دانیم چرا بعد از 1400 سال  تابعین محمد بن عبدالوهاب و ابن تیمیه هرگونه تبرک و توسل را شرک می دانند و خروج از این امر را مرتد می خوانند و خودشان را مسلمان می دانند.
حال ایا شما رسول خدا را هم مشرک می دانید؟
آیا شما صحابی را که دینتان را از انها می گیرد،ایا مشرک و مرتد می خوانید؟