منهاج البدعه الامویه

عثمان بن بشر نجدی وهابی در حوادث سال 1216ه‍ .ق می‌نویسد: 
و فیها سار سعود بالجیوش المنصورة و الخیل العتاق المشهورة من جمیع حاضر نجد و بادیها، و الجنوب و الحجاز و تهامة و غیر ذلک و قصد ارض کربلا و نازل اهل بلد الحسین، و ذلک فی ذی القعدة، فَحَشَد علیها المسلمون و تسوّروا جدرانها و دخلوها عنوة و قتلوا غالب اهلها فی الأسواق و البیوت و هدموا القبة الموضوعة بزعم من اعتقد فیها علی قبر الحسین و اخذوا ما فی القبة و ما حولها، و اخذ النصیبة الّتی وضعوها علی القبر و کانت مرصوفة بالزمرّد و الیاقوت و الجواهر، و اخذوا جمیع ما وجدوا فی البلد من انواع الأموال و السلاح و اللباس و الفرش و الذهب و الفضة و المصاحف الثمینة و غیر ذلک ما یعجز عنه الحصر، ولم یلبثوا فیها إلاّ ضحوة و خرجوا منها قرب الظهر بجمیع تلک الأموال، و قُتل من اهلها قریب ألفی رجل. 
ثمّ انّ سعوداً ارتحل منها علی الماء المعروف بالأبیض المعروف، فجمع الغنائم و عزل أخماسها، و قسّم باقیها، للراجل سهم و للفارس سهمان، ثمّ ارتحل قافلا إلی وطنه. 
در آن سال سعود با لشکر پیروز و اسب‌های آزاد مشهور از تمام اطراف نجد و حوالی آن و جنوب و حجاز و تهامه و دیگر مکان‌ها حرکت کرده و قصد سرزمین کربلا نموده و وارد بر اهالی شهر حسین شدند، و این در ماه ذی قعده بود. مسلمانان آن شهر را محاصره کرده و از دیوارهای آن بالا رفته و به زور وارد شهر شدند و بیشتر اهالی آن را در بازارها و خانه‌ها کشته و گنبدی را که به گمانشان بر روی قبر حسین نصب کرده بودند خراب کردند و آن‌چه را که در آن قبه و حوالی‌اش بود برداشتند و نیز چیزی را که بر روی قبر نصب شده و با زمرّد و یاقوت و جواهرات زینت شده بود با خود بردند و آن‌چه را در شهر از انواع اموال و اسلحه و لباس و فرش و طلا و نقره و قرآن‌های نفیس و دیگر چیزهایی که قابل شمارش نیست، همه را غارت نمودند و زیاد در آن‌جا درنگ نکرده و حدود نزدیک ظهر با تمام اموالی که برداشته بودند آن‌جا را ترک نمودند و حدود دو هزار نفر از اهالی کربلا را به قتل رساندند. 
آن‌گاه سعود از آن‌جا به طرف آب معروفی به نام سفید حرکت کرده و غنائم را در آن‌جا جمع نموده و خمسش را کنار گذاشته و بقیه را بین لشکریان تقسیم نمودند به این نحو که به پیاده یک سهم و سواره دو سهم داده شود، آن‌گاه قافله به طرف وطن خود حرکت نمود.
تاریخ نجد ،ج1،ص257-258.