منهاج البدعه الامویه

 

عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ سَهْلِ بْنِ زِیَادٍ (مختلف فیه) عَنْ مَنْصُورِ بْنِ الْعَبَّاسِ (مضطرب الامر) عَنْ حَمْزَةَ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ (؟)عَنْ رِبْعِیٍّ عَنْ عُبَیْدِ اللَّهِ الرَّافِقِیّ (؟)ِ قَالَ دَخَلْتُ حَمَّاماً بِالْمَدِینَةِ فَإِذَا شَیْخٌ کَبِیرٌ (؟) وَ هُوَ قَیِّمُ الْحَمَّامِ فَقُلْتُ یَا شَیْخُ لِمَنْ هَذَا الْحَمَّامُ فَقَالَ لِأَبِی جَعْفَرٍ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ ع فَقُلْتُ کَانَ یَدْخُلُهُ قَالَ نَعَمْ فَقُلْتُ کَیْفَ کَانَ یَصْنَعُ قَالَ کَانَ یَدْخُلُ فَیَبْدَأُ فَیَطْلِی عَانَتَهُ وَ مَا یَلِیهَا ثُمَّ یَلُفُّ عَلَى طَرَفِ إِحْلِیلِهِ وَ یَدْعُونِی فَأَطْلِی سَائِرَ بَدَنِهِ فَقُلْتُ لَهُ یَوْماً مِنَ الْأَیَّامِ الَّذِی تَکْرَهُ أَنْ أَرَاهُ قَدْ رَأَیْتُهُ فَقَالَ کَلَّا إِنَّ النُّورَةَ سُتْرَةٌ
از مجهولی بنام عبید الله رافقی یا عبید الله الدابقی نقل کرده که وارد حمامی در مدینه شدم که پیرمردی سرپرستش بود به او گفتم که این حمام متعلق به کیست گفت از آن امام باقر (ع) گفتم واردش هم میشود گفت آری پس گفتم چکار میکند ؟ گفت هنگام ورود به حمام زهار واطرافش را نوره میکشد و لنگش را به یک طرف باسنش میپیچاند و مرا میخواند تا سایر بدنش را نوره بکشم پس روزی به او گفتم که آن چیزی که کراهت داشتی ببینم همانا دیدمش ! پس گفت هرگز چون نوره ستر است!
الحدیث السابع‏: ضعیف على المشهور.
مرآة العقول، ج‏22، ص: 398
علامه بر اینکه علامه مجلسی روایت رو تضعیف کرده است این روایت مملو از مجاهیل و ضعفا هست
اسم : منصور بن العباس الرازی‏
رجال‏النجاشی /ص‏413 : کان مضطرب الأمر 
الخلاصةللحلی /ص‏259 : کان مضطرب الأمر 
حمزه بن عبد الله و عبید الله رافقی هر دو هم مجهول هستند
حالا  سوال ما از اهل سنت این است نظرشان در مورد اینکه  عایشه  لخت بوده و عمر او دیده است چه هست
عبد الملک بن شعیب بن اللیث بن سعد حدثنی أبی عن جدی حدثنی عقیل بن خالد عن ابن شهاب عن یحیى بن سعید بن العاص ان سعید بن العاص اخبره ان عائشة زوج النبی صلى الله علیه وسلم وعثمان حدثاه ان أبا بکر استأذن على رسول الله صلى الله علیه وسلم وهو مضطجع على فراشه لابس مرط عائشة فاذن لأبی بکر وهو کذلک فقضى إلیه حاجته ثم انصرف ثم استأذن عمر فاذن له وهو على تلک الحال فقضى إلیه حاجته ثم انصرف قال عثمان ثم استأذنت علیه فجلس وقال لعائشة اجمعی علیک ثیابک فقضیت إلیه حاجتی ثم انصرفت فقالت عائشة یا رسول الله مالی لم ارک فزعت لأبی بکر وعمر رضی الله عنهما کما فزعت لعثمان قال رسول الله صلى الله علیه وسلم ان عثمان رجل حیى وانى خشیت ان اذنت له على تلک الحال ان لا یبلغ إلى فی حاجته
به راوی حدیث خبر دادند که ابوبکر آمد پیش پیامبر و پیامبردر اتاق عائشه بر روی زیر انداز خود دراز کشیده بودند(اتاق عائشه یک اتاق 1در 2 بود؛سوال: در این اتاق کوچک پنچ تا بستر بوده یا این که یک بستر پیشتر نبوده؟پس این میشه همان بستر پیامبر و عائشه)پیغمبر در اون بستر بوده و رو انداز عائشه را بر روی خود انداخته بود،در همان حال آمد به ابوبکر اجازه داد،آمد کارش رو انجام داد و رفت،بعد عمر آمد باز کارش رو انجام داد و رفت بعد عثمان آمد از پیغمبر اجازه خواست و وارد شد،در همین حال پیامبر به عائشه گفت برو لباساتو بپوش (اجمعی علیک ثیابک)= (یعنی عائشه تا به حال لباس تنش نبود)بعد از این عائشه میگه چرا فقط موقعی که عثمان اومد گفتی برم لباس بپوشم پیامبر جواب میده که عثمان ادم با حیائی هست،ترسیدم که کارش را به من نگوید.
صحیح مسلم
تصریح لغت شناسان عرب است:
اجمعی علیک ثیابک به معنای برو لباس بپوش میباشد.یعنی تا حالا عائشه لباس تنش نبوده و لخت بوده 
 
 شما مراجعه بکنید به تاج العروس زبیدی ج11ص78 ناشر : دار الفکر للطباعة والنشر والتوزیع – بیروت- سال چاپ : 1414 - 1994م
ویُقَالُ : جَمَعَ عَلَیْه ثِیَابَه ، أَیْ لَبسَهَا
جمع علیه ثیابه به معنای لباس پوشیدن است.